“Yüzünüzden gülümseme aklınızdan soru işaretleri eksik olmasın.” kederin daima…
Metin’im Uca’m senden daima akıl alan, seninle nefessiz gülen biri olarak şimdilerde yüzümde gülümsemem eksik ancak soru işaretlerim eksik değil. Mesela biz ne vakit bu kadar sevgisiz, saygısız bir toplum olduk onu düşünüyorum.
Şimdi bu yazıyı okuyanların aklına “Ama bu eğitim yazısı değil.” üzere kelamlar gelebilir. Fakat bu eğitim yazısı. Zira ben eğitimi bir masada oturup test çözmekten, bir avuç kolej çocuğunun olmayan travmalarından, yapboz tahtasına dönmüş müfredatlardan, liyakatsiz takımlardan, dükkân üzere her sokağa açılan üniversitelerden, KPSS’de derece yaptığı halde mülakatta elenen öğretmenlerden, taban fiyata çalıştırılan özel okul öğretmenlerinden, bilimden ve akıldan uzaklaştırılmaya çalışılan okullardan ibaret görmüyorum. Ben eğitimi, evvel insan olmanın öğretilmesi olarak görüyorum çünkü evvel insani pahalar öğretilseydi bu saydıklarımın hiçbirini konuşmak zorunda kalmayacaktık.
Anneme daima soruyorum “Toplum daima böyleydi de toplumsal medya sayesinde daha mı görünür oldu, yoksa dejenere mi olduk?” diyorum. Sanırım bu sorduğum soru bir paradoks. Toplum daima böyleydi ve biz kendi steril etrafımızda bunu pek de fark etmiyorduk ya da toplumsal medya sayesinde beşerler daha çok cesaretlendi ve içindeki tüm berbat hisleri açığa çıkarmaya başladı. Gerçi ben ne anlatıyorum 1700’lü yıllarda J. J. Rousseau, bununla ilgili düzinelerce eser yazmış. O, o vakitler toplumlar ortasındaki eşitsizliği; doğal olmayan (güç, zeka, sıhhat, hoşluk vb.) özelliklere bağlamış ve bu eşitsizliğin beşerler ortasında kıskançlık, nefret, hor görme, şiddet üzere hisleri ortaya çıkardığını yazmış. Lakin o periyotta Voltaire, Montesquieu, Locke ona karşı çıkarken ortaya niyetler, araştırmalar koyuyordu şimdilerde olduğu üzere Rousseau’nun kelamlarına “Sen kimsin Rousseau vay dinsiz, FETÖ’cü seni” üzere etik kıymetlerden uzak, bilgiden ve somut argümanlar üzerinde yeller estiren sığ tartışmalar yapmıyorlardı. Şimdilerde ben Rousseau’nun bir kelamını paylaşsam “eğitimli” dediğimiz kesim bile “Ama çocuklarını yetimhaneye bırakmış biriydi.” diye başlıyorlar. Adamın fikirleri Fransız İhtilali’ni etkilemiş, bir çağ açıp bir çağ kapatmış ancak bizimkiler güya mirasçısıymış üzere aile durumuyla ilgililer. İdeolojiyi, gündüz nesli programları düzeyine indirmek de ne bileyim…
İşte Metin Uca’mın vefatı de bana toplum yapısını sorgulattı. Sevgisizliğin, içimize nasıl işlediğini gördüm. İnançlı bir Müslüman olarak her vakit şirkin, kalp kırmanın, kul hakkı yemenin en büyük günahlardan olduğunu bilirim. O denli filizlendi bendeki din anlayışı. Metin Uca’dan sonra ne çok İlah varmış ülkemizde dedim. Hepsi Allah katına çıktı, yargıladı, cezasını kesti ve onu cehenneme gönderdi. Dirisine hürmetleri yoktu da ben en azından ölüsüne hürmetleri olur demiştim. Neydi o o denli namaz çıkışı gelip “Biz bu namazı kıldırmayız” demeler. Siz kimsiniz yahu, kimden aldınız bu cüreti? Acılı, gözyaşları içindeki ailesinin yanında cenazeyi yuhalamak da neydi? Keşke dini, Halil Konakçı’dan değil de birazcık Yunus Emre’nin “Kalp kırmak, Allah’ı incitmektir.” kelamından okusaydınız. Tahminen insanlığınıza bir katkısı olurdu ya da makûs kalbinizin açığa çıkışını dinle perdelemezdiniz. Balık baştan mı koktu? “Plana sadık kal”ınmış ki sizin üzere dindar ve kindar bir güruh türemiş.
Aklımdaki sorulardan birkaçı da şunlar; Kılıçdaroğlu’nu çok desteklemişti merhum mutfakta fırında böreği mi vardı neredeydi göremedim cenazede, Mansur Başkan’ı da aradı gözlerim meşguldü herhalde, Alper Taşdelen pazar kahvaltısındaki çayını mı soğutmak istememişti, ya öteki muhalif politikler? Aylin Nazlıaka’dan diğer birini göremedim de…
Star Tv’de sabah haberleri yaparken ilkokula giden ben öğlenci olmama karşın erkenden kalkıp onun haberlerini izlerdim. Bir çocuğa bile haberleri sevdirecek gücü olan, kanal sahibine oy vermeyeceğini canlı yayında söyleyecek kadar eyvallahı olmayan, devrin siyasilerine haka dansı gönderecek kadar cüreti olan, karının büyük kısmını okuttuğu öğrencilere burs verecek kadar eğitime ehemmiyet veren, özgür niyetlerini prangalı ideolojilere satmayan adam seni çok özleyeceğim.
Tüm makus kalplere karşın milyonlarca insan, akabinde göz yaşlarıyla uğurladı seni. Kitaplarınla, şov videolarınla, bilgili cümleleri art geriye dizdiğin videolarınla, programlarınla daima sevenlerinle yaşayacaksın.
Yüzünden gülümseme eksik olmasın ancak artık soru işaretlerini düşünme onlar bize emanet…
