Belgeselin öznesi olan Mısra Gündeş ile Defne Bakırcı senkronize yüzme sporu sayesinde tanışan, çocukluklarından bu yana bir arada “mücadele” veren iki arkadaş, iki ulusal sportmen… Düet kategorisinde çocuk yaşta Türkiye tarihindeki birinci madalyayı getiren isimler. Belgesel, uzun yıllar boyunca ikilinin hayatını takip ediyor. Evvel 2016 Rio Olimpiyatları hazırlıkları, dünya şampiyonalarında müsabakaları, son olarak da COVID salgını nedeniyle bir yıl ertelenen 2020 Tokyo Olimpiyatları’na iştirak süreçlerini izliyoruz.
Ancak onların çabaları başka olimpik atletlerin çabalarından ayrılıyor. Zira su balesi atletleri bilerek ve isteyerek yalnız bırakılıyorlar. Küçük yaşlardan itibaren bu sporda Türkiye’nin birincilerine imza atan sportmenler, tüm bu çabayı “kendi imkânlarıyla” veriyorlar. Yüzme branşından bile sıkıntı bir spor kısmında idman yapmak için havuz bulmaya çalışıyorlar, en başta kendilerine ilişkin havuzları olmaları gereken ulusal atletler havuzlara alınmıyorlar, yüzmeye gelen göbekli erkeklerin “ironik” bakışları ortasında idmanlarını yapıyorlar (filmin en uygun sahnelerinden), masörleri yok, bu sporda bir noktaya gelmiş ülkelerin atletlerinin imkânlarının yarısı bile sağlanmıyor, mayoları için kumaşı kendileri bulup kendileri dikiyorlar…
İçlerindeki sevinç yeniden de kaybolmuyor, birbirlerine tutunuyorlar… Geleceği parlak atletler bunlar lakin skandallar bitmiyor…
GÖRMEZDEN GELMEK…
“Taş olsa çatlar denir” ya, yaşadıkları yalnızlık o çeşitten… Çağdaş bir ülkede ne yüzme federasyonu bırakır ne de spor bakanlığı, yaşadıklarının sonuçları akşam haberlerine husus olur. Lakin bu spor siyasal islamcı bir iktidarın görmezden geldiği bir spor, yarışları TRT’de bile yayımlanmıyor, zira mayoları “çok açık”. Şayet “Biz kimsenin ömür biçimine karışmıyoruz” cümlesini duyarsanız aklınıza bu sportmenler gelsin. Zira ulusal sportmen olmak kolay değil, hayatlarını adıyorlar…
Akkuş ve İlkbağ da iki isimle bu sporu yaparken arkadaş olmuşlar, fakat onların yolu sinemaya kaymış. Sinema çekmeye de güzel bildikleri yerden başlamışlar, yeterli ki de o denli yapmışlar. Son yıllarda dünyada sayıları gitgide artan ve insanların ilgisini çeken spor belgesellerine bir yenisini daha eklemiş oldular. Yıllara yayılan, iki atletin çocukluklarına kadar uzanan geniş arşiv manzaralarından çok güzel bir kurguyla hoş bir belgesel ortaya çıkarmışlar.
“Düet” Antalya Altın Portakal ve İstanbul Sinema Festivali’nden ödüllü bir belgesel. Bir yıldır şenlikleri dolaşıyor. Lakin ne federasyondan ne spor bakanlığından birileri zahmet edip de izlememiş bile.
Belgeselin yakında Öbür Sinema tarafından vizyona sokulması da planlanıyor.
